Kosmos sp ł ywa tak cicho jakby nigdy nie istnia ł . Kot, ten z mojej bajki czuwa nad ś wiatem, który rozumie i czuje   tylko on. By cisza i spokój, tak jak wieczno ść pod gwiazdami , tak jak kot na parapecie by ł y moj ą przestrzeni ą . Moj ą tkank ą i my ś l ą w bezmiarze oczekiwa ń na spokojne sny. Szarobury kotek z wylenia ł ym ogonem omin ą wszy szerokim ko ł em buroszarego psa który móg ł by ć te ż szarobury ziewn ął , przeci ą gn ął si ę przez p ł ot jak ka ż dy przyzwoity kot  i zadar ł szy w chmury g ł ow ę wszcz ął weso ł a z psem rozmow ę . Ż e za ś nie mrucza ł pod nosem tylko mówi ł ludzkim g ł osem pies rozumia ł to i owo i co chwila kiwa ł g ł ow ą . Bo faktycznie kot mia ł racj ę coraz bli ż ej s ą wakacje  coraz bli ż ej jaja ś wi ę ta, o spacerach te ż pami ę ta ł . Wspomnia ł te ż na szarym ko ń cu grzanie boków w jasnym s ł o ń cu. Potem ł apy u ś ciskali jak koledzy si ę rozstal

Rozwiewają się westchnienia Jak jaskółki tuż przed deszczem, Wybuchają nagłym płaczem. Ja do wtóru im szeleszczę. Są marzenia nie do zdarcia Tak jak buty z wolej skóry Mnie tam zdrowiej chodzić w kapciach Nie pchać sie w wysokie góry. Lekko biorę co przynoszą Wietrzny dzień i noc ze sobą Lekko daję niechaj biorą Ci co cieniem być nie mogą. Przemijają skórcze serca Bledną twarze kolorowe Starczy lekko przymknąć oczy By odeszły w swoją stronę. Niech szukają jeśli muszą Ci co pragna w życiu szczęścia Mnie wystarczy to że jestem Jestem gotów do odejścia. *** Wszystkie szyby są mokre od łez Takich szczerych,tak szczodrych i czystych Jakie przelać mógł jedynie deszcz Deszcz niewinny,odwieczny,przejrzysty. Szyby płaczą ni z żalu ni z bólu O tym chyba samo niebo wie My też czasem płaczemy do wtóru Gdy zbyt dobrze nam jest lub zbyt źle. Płacz kołyską jest dłoni przyjaznych Mimowolną, najszczerszą i własną Płacz jest nagłym rozlaniem się żalu Jak deszcz skrycie stuka o parasol. O parasol