DOVE LOVE Lecę do ognia ,który płonie we mnie. Oślepiona ćma ku morzu krwi. I nie ma wyboru tylko strach i krzyk. Tylko to potrafię. Spłonąć nagłym skurczem, eksplozją granatu. Zapaść się w spazmie bólu i rozkoszy, bez których lepiej już spłonąć. Przybita szpilką za szybą gabloty zbieram tylko kurz. Człowiek którego gonię jest za zakrętem snu. Jeszcze go nie śniłem, jak nie śniłem pochodni,                                                                                                           jak nie śniłem płaczu kobiet,                                                        jak nie śniłem drewnianych krzyży.                                        Człowiek którego gonię                                                       jest jedynym którego chciałbym                                              zapytać czy daleko.                                                                         Modlę się o sen