JUŻ NIE BĘDZIE SŁODKO IDIOTKO *** Bez pożegnalnych hymnów, bez rwących włosy płaczek, bez ostatniego rozgrzeszenia i błogosławieństwa odszedł Człowiek. Leżąc na asfalcie, mijany przez obojętne samochody, obojętnych ludzi drgał zużywając resztki Życia o którym pisali poeci. Odszedł jak wyrzucony, nieprzydatny przedmiot. Nie pożegnany krzykiem ptaków ani trzęsieniem Ziemi. Dziś wiedząc że jestem tylko zwykłym niepozornym człowiekiem, który na bruku czy na asfalcie będzie kopał powietrze boję się śmierci, która jest we mnie . *** Tępo uderza przeciągane przez ziemię wszelkie zaczarowanie. Ociera się, krwawi. Pozostawia barwy w ceramicznej glinie. Tu stać miał dom wzniesiony przeciw wszystkim jednym wielkim westchnieniem. Tu słychać tylko cichy jęk okradzionych marzeń, rozdartych zaczarowań otwartych zwodzonych mostów. Nie ma nawet o co tłuc wyłysiałym czołem. Nie ma na czym zaczepić przyjaciela sznura,