https://youtu.be/nZr5PzH7rgs „Towariszczi. Nie bjespokojties .Jeszczo nie było takowo słuczaja cztoby samaliot nie prizjemliłsja” Takimi słowami załoga nieczynnego z powodu złego stanu technicznego lotniska zagubionego gdzieś w lesie wśród rosyjskich mokradeł, uspakajała podchodzącą do lądowania polską maszynę rosyjskiej produkcji Tupoliew 154 ze śmietanką na pokładzie informując jednocześnie ,że lotnisko oprócz tego że jest nieczynne to dodatkowo także niewidoczne z powodu mgły przynajmniej z dołu tak wygląda. Jak wiadomo jednak zły stan lotniska ,mgła czy cokolwiek innego nigdy nie były w stanie powstrzymać nas od realizacji raz zaplanowanych celów, stąd decyzja mogła być tylko jedna. Nie musimy bowiem widzieć lotniska by na nim lądować.Nie musimy znać celu by do niego zmierzać. Od tego bowiem jest intuicja naszych dowódców i przywódców. Obsada nieczynnego lotniska pełniąca tam pozaustrojowa służbę wartowniczą równie bezczynnie co zazdrośnie przyglądała się brawurze naszych kwiat