Rozwiewają się westchnienia Jak jaskółki tuż przed deszczem, Wybuchają nagłym płaczem. Ja do wtóru im szeleszczę. Są marzenia nie do zdarcia Tak jak buty z wolej skóry Mnie tam zdrowiej chodzić w kapciach Nie pchać sie w wysokie góry. Lekko biorę co przynoszą Wietrzny dzień i noc ze sobą Lekko daję niechaj biorą Ci co cieniem być nie mogą. Przemijają skórcze serca Bledną twarze kolorowe Starczy lekko przymknąć oczy By odeszły w swoją stronę. Niech szukają jeśli muszą Ci co pragna w życiu szczęścia Mnie wystarczy to że jestem Jestem gotów do odejścia. *** Wszystkie szyby są mokre od łez Takich szczerych,tak szczodrych i czystych Jakie przelać mógł jedynie deszcz Deszcz niewinny,odwieczny,przejrzysty. Szyby płaczą ni z żalu ni z bólu O tym chyba samo niebo wie My też czasem płaczemy do wtóru Gdy zbyt dobrze nam jest lub zbyt źle. Płacz kołyską jest dłoni przyjaznych Mimowolną, najszczerszą i własną Płacz jest nagłym rozlaniem się żalu Jak deszcz skrycie stuka o parasol. O parasol